Κατά την περίοδο 1998-2000 με την ραγδαία άνοδο του χρηματιστηρίου, πολλοί έσπευσαν να αγοράσουν μετοχές με σκοπό να κερδίσουν χρήματα. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν κέρδισαν αλλά οι μετοχές που αγόρασαν έπεσαν μετά από εκείνη την περίοδο τόσο πολύ που δεν συνέφερε να τις πουλήσουν, οπότε έμειναν εγκλωβισμένοι. Κάτι αντίστοιχο έγινε και με την αγορά αυτοκινήτων με κυβισμό 2 λίτρων και άνω. Κατά την περίοδο 2007-2009, μειώθηκαν κατά πολύ οι τιμές των αυτοκινήτων από 2000 κυβικά και άνω λόγω μείωσης των φόρων οπότε πολλοί έσπευσαν να αποκτήσουν ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Τα επόμενα χρόνια όμως μέχρι και σήμερα, η πολιτική κατά των αυτοκινήτων αυτών άλλαξε με την εφαρμογή υψηλών τεκμηρίων, τελών κυκλοφορίας και εκτάκτων εισφορών. Παράλληλα η αξία μεταπώλησης τους έπεσε στο ναδίρ, με αποτέλεσμα να "εγκλωβιστούν" οι ιδιοκτήτες τους καθώς από τη μια δε συμφέρει να το πουλήσουν , από την άλλη είναι ασύμφορο να πληρώνουν τους φόρους. Τι μπορεί να κάνει λοιπόν ο ιδιοκτήτης ενός τέτοιου αυτοκινήτου; Στο ερώτημα αυτό θα επιχειρήσουμε να δώσουμε απάντηση στο παρόν άρθρο.
Οι επιλογές που έχει ο κάτοχος ενός τέτοιου αυτοκινήτου, εξαρτώνται από τις ανάγκες του.
1. Αν το χρειάζεται για να μετακινείται. Στην περίπτωση αυτή, δεν συμφέρει να το πουλήσει διότι θα το πουλήσει σε εξευτελιστική τιμή, οπότε θα χρειαστεί αρκετά περισσότερα χρήματα επιπλέον ώστε να αγοράσει ένα άλλο αυτοκίνητο (1,6 λίτρων για παράδειγμα).Στην περίπτωση αυτή προτιμότερο είναι να το κρατήσει και να πληρώνει τέλη και έκτακτη εισφορά. Ειδικά αν το αυτοκίνητο συμπληρώσει δεκαετία, τότε η έκτακτη εισφορά καταργείται και μένουν μόνο τα τέλη κυκλοφορίας (660€). Στην περίπτωση αυτή σε σύγκριση με ένα 1600άρι θα πληρώνει επιπλέον 400€ το χρόνο τέλη κυκλοφορίας, διαφορά που θα την χαρακτηρίζαμε ανεκτή.
2. Αν δεν το χρειάζεται για να μετακινείται. Στην περίπτωση αυτή το προτιμότερο είναι να παραδοθούν οι πινακίδες του αυτοκινήτου στο τέλος του χρόνου μέχρι να αλλάξει το ισχύον φοροεισπτρακτικό καθεστώς κάποια χρονιά. Στην περίπτωση αυτή με χρήση προσωρινών πινακίδων που προμηθεύεται από την εφορία, μπορεί να κινεί κανείς το αυτοκίνητο του μέχρι 2 φορές το μήνα.
Στις δυο παραπάνω περιπτώσει η πώληση ενός τέτοιου αυτοκινήτου ενδεικνύεται μόνο στην περίπτωση που το αυτοκίνητο είναι αρκετά παλιο (άνω των 15 ετών). Στην περίπτωση αυτή η διαφορά τιμής με τα αυτοκίνητα κάτω των 2 λίτρων είναι σχετικά μικρή, οπότε δεν θα χάσει ο ιδιοκτήτης πολλά χρήματα.
Τελικό συμπέρασμα είναι ότι οι κάτοχοι αυτοκινήτων με κινητήρα 2 λίτρων και άνω καλό είναι να μην πουλήσουν τα αυτοκίνητα τους αν δεν είναι αρκετά παλιά. Ένας άλλος λόγος που πρέπει να κρατήσουν τα αυτοκίνητα τους είναι οι φημολογίες αλλαγής του φορολογικού καθεστώτος που δεν θα εξαρτάται αποκλειστικά από τα κυβικά εκατοστά πλέον και θα είναι ενδεχομένως πιο δίκαιο σε σχέση με το τωρινό.
